குற்றம் அற்றவனே! எமது தேவனே!, உயிர்களிடம் இரக்கம் காட்டாத கஞ்சரிடத்திலே செல்வத்தைக் கொடுத்தருனினை, நன்மை புரிகின்ற நல்லோரிடம் கொடிய வறுமையைக் குடியாக்கினாய், அறத்தின் நீங்கிய அறிவிலிகளிடம் அருந்ததி போன்ற கற்புடைய காரிகையரைச் சேர்த்தாய், அமைதியான நல்லோர்களுக்குக் குறிப்பறிந்து நடவாத கொடிய புரட்டியைக் கூட்டிவிட்டாய், உயர்குடியிலே தோன்றியவர்கள் இழிந்தவரின் பின்போய் வணங்கிப் போற்றப் புரிந்தாய், தமிழின் இனிமையைக் காணாத கயவரைக் கவிஞர்கள் பாடுமாறு புரிந்தாய், இவ்வாறு ஒருவர்க்கொருவர் பற்றில்லாமற் பண்ணினது ஏன்? கூறுவாயாக.
நீலி – வஞ்சகி. நீலியென்பவள் பழையனூரில் ஒரு வணிகன் மனைவி. இவள் இறந்தபின் பேயானாள். கணவன் காஞ்சிபுரம் செல்கையில் ஒரு கள்ளிக்கட்டையைக் குழவியாக்கிக்கொண்டு அவன் மறுமண மனைவியைப்போல் வடிவமெடுத்துப் பின்தொடர்ந்தாள். அவன் பேயென அஞ்சினான். காஞ்சியிற் சபையோர்முன் தான் அவன் மனைவியென நம்பச்செய்தாள். அவர்கள் வணிகனுடன் அவளையும் ஒருவீட்டில் இருத்தினர் கதவைத் தாழிட்டு அவனைக் கொன்று மறைந்தாள். இவ்வாறு ஒரு கதையுண்டு.